O’NSUZ
Ah işte duyuyorum mesut günler içinden,
Sana “sevimli yüzün asla solmasın” diyen,
Bütün adınla dolu o coşkun şarkıları…
– Sen öldüğün için mi şimdi bayraklar yarı?
Görüyorum ilk defa seni gördüğüm günü;
Altından, alkışlarla geçiyorsun bir takın.
O gün bana gelmiştin babamdan daha yakın
Meğer duyacakmışım bir sabah öldüğünü…
Meğer görecekmişiz bir sabah gidişini,
İstanbul’un önünden son defa geçişini…
Bizler seninle nasıl, ne kadar beraberdik,
Bizler ki az sıkılsak “O başımızda” derdik;
Nasıl yok bileceğiz o güzel güneş yüzü?
Ana, baba değil bu, bizler Ata öksüzü
Tatmadık, bilmiyoruz bu bambaşka yarayı,
Öğret bize yarabbim ah O’nsuz yaşamayı!
Ziya Osman SABA
